Als je altijd maar geeft, maar niet durft of niet kan ontvangen omdat je dat nooit hebt geleerd ligt een burn-out op de loer. En….je gaat volledig voorbij aan wat jezelf wilt. Wat zijn je eigen verlangen en wensen voor de rest van je leven? Of wil je zo doorgaan? Nee toch? Anouk was het zat. die kwam om hulp om te leren voor zichzelf te kiezen zonder de ander te verliezen.
Op het oog was altijd alles in orde bij jou thuis vroeger. Het ontbrak je aan niets. Altijd nette kleren, altijd goed te eten, huis altijd schoon. Er was genoeg geld (niet bij iedereen).
Op het oog dus…want… er miste iets: liefde, warmte, veiligheid, geborgenheid.
Je moeder was niet in staat die te geven. Alsof ze jou (en je broertjes en zusjes) niet wilde. Je liep alleen in de weg, maakte alles maar vies, was lastig, vroeg teveel, was te luidruchtig, kortom een kind waar je alleen maar last van had….
Toen ik de deur opendeed en haar aankeek wist ik het al en toen ze me een hand gaf, helemaal. Nauwelijks voelbaar slap handje. Nauwelijks aanwezig. Eenmaal tegenover me, volgde een triest verhaal over een nare jeugd met ouders die haar in de steek lieten. Alleen maar nare woorden en kritiek. Ze paste zich daardoor altijd aan om maar goedkeuring te krijgen, maar dat kreeg ze nooit……..